Forums

Hoi Blackmos,  Dankjewel voor het delen van waar je mee zit.  Ik ben heel blij om te lezen dat naaste vrienden en je therapeut op de hoogte zijn. Je hoeft dit niet alleen te doen. Zoek steun bij je vrienden.  Ik herken je angst, anorexia is een enge stoornis. Er zijn momenten dat je je te zwak voelt om jezelf te herpakken. Maar wees niet te negatief! Want je weet ergens in je achterhoofd dat je de kracht weer gaat vinden! Want dat heb je eerder ook al ervaren.  Je onbegrip is ook herkenbaar, het ging zo goed en waarom lukt het dan nu niet.. Vergis je niet in wat de impact kan zijn van het verbreken van je relatie. Ook al heb je daar zelf voor gekozen.  Een terugval is altijd erg vervelend. Maar ik geloof erin dat je kunt herstellen van anorexia. Ik ben er zelf het levende bewijs van.  Ik wens je sterkte. Hou ons op de hoogte over hoe het gaat de komende tijd.  Liefs,  Sylvia 

Graag zou ik wat advies willen of hoop ik dat andere het herkennen.    Ik ben nu al ruim 1.5 jaar in behandeling waarvan 1 jaar bij human concern.    Vorig jaar mezelf daar aangemeld in mijn dieptepunt. Ik had een depressie en anorexia. Het afgelopen jaar veel pieken en dalen gehad. De anorexia sloeg om naar veel compenseren in de vorm van braken en laxeren. Ik ben uiteindelijk 18 kilo aangekomen het afgelopen jaar.    Mijn zelfbeeld is nooit goed geweest. Ik walgde van mijn lichaam en kon moeilijk omgaan met de veranderingen.    De terugvallen die ik had duurde vaak niet lang en herpakte mezelf. Kreeg veel complimenten uit mijn omgeving. Niemand had gedacht dat ik zou herstellen zonder opname. Ook kreeg ik een relatie in die periode. Die relatie is onlangs uit gegaan. Het was mijn keuze.    Echter in die periode is er veel gebeurd en sinds de relatie over is ligt de focus weer volledig op eten, kcal, en gewicht. Mijn dag draait om dit alles. Het voelt als controle, ergens goed in zijn. Verder is mijn stemming ook echt weer down en vlak. Ik heb het gevoel dat ik niet veel meer toegevoegde waarde heb aan dit leven. Deze terugval weten ze in therapie en naaste vrienden ook, maar tegen de rest wil ik het verborgen houden. Ze mogen dit niet zien. Ik moet mezelf herpakken Maar ik ben zo onwijs bang!      Ik weet niet wanneer ik de motivatie vind om het weer om te slaan. Het lijkt alsof het nu heviger is dan vorig jaar. Meer beperkingen etc. In therapie zeggen ze dat dit misschien even nodig is. Maar ik weet niet of het even is. Ik zit er nu alweer ruim 4 weken diep in.. en het einde lijkt nog niet in zicht. Ik voel me zo stom dat dit nu gebeurd. Het ging zo goed. Waarom lukt het me niet.:(    

Hee @Seolenna ik heb je even een privé berichtje gestuurd. Want misschien kan jij ook nu wel terecht bij HC, als je dezelfde verzekering hebt als ik. 🙌🏼